Είναι αληθές, ότι οι ραδιενεργοί κόκκοι χρησιμοποιήθηκαν αρχικώς το 1930 και κατόπιν από το 1965 - 1983 σε αρκετά νοσοκομεία. Η τοποθέτηση γινόταν με ανοικτή επέμβαση και δεν είχε τη σωστή στερεοτακτική εφαρμογή, όπως γίνεται σήμερα. Έτσι, η λάθος τοποθέτηση είχε ως αποτέλεσμα οι καρκινικές περιοχές να μην λαμβάνουν την απαιτούμενη δόση με συνέπεια την αποτυχία ίασης του ασθενούς, ενώ άλλες περιοχές όπως η ουρήθρα, το ορθό κλπ να λάμβαναν περισσότερη δόση οπότε ο ασθενής εμφάνιζε επιπλοκές.  

Από το 1985, με την εξέλιξη του διορθικού υπέρηχου και του πλάνου σχεδιασμού θεραπείας από ηλ. υπολογιστή η ομάδα ιατρών από το Seattle, εφάρμοσε για πρώτη φορά τη νεότερη βραχυθεραπεία φέροντας πολύ καλά αποτελέσματα. Αργότερα, το 1995, η τεχνική εξελίχθηκε περαιτέρω από τον Stone και Stock στο νοσοκομείο Mount Sinai και ονομάστηκε Real Time. Η μέθοδος αυτή υπερβαίνει τους περιορισμούς της τεχνικής Seattle (μεγάλο μέγεθος αδένα, προηγηθείσα προστατεκτομη κλπ), παραδίδει μεγαλύτερες δόσεις ακτινοβολίας χωρίς επιπλοκές και φέρει τα υψηλότερα ποσοστά ίασης.